هرچند بعضی اوقات فیستول هفته ها و یا سالها پس از تخلیه خودش را نشان نمیدهد ولی این جراحی با لیزرمیتواند همزمان با تخلیه ی آبسه انجام شود. عمل فیستولوتومی یک روش دیرین با میزان موفقیت ۹۲-۹۷ درصدی است که ضمنا باید یادآور شد بیمار روی دفع مدفوع کنترل کمتری خواهد داشت چون عضله ی اسفینکتر پس از عمل فیستولوتومی تقسیم میشود ، به همین خاطر پزشک معالج باید وضعیت هر بیمار را جداگانه ارزیابی نماید.

علاوه بر فیستولوتومی چند نوع جراحی دیگر هم موجود است که نیازی به تقسیم کردن عضله ی اسفینکتر ندارد. یکی از این گزینه ها “تزریق چسب فیبرین” است. در این روش چسب فیبرین درون شیار فیستول تزریق تا با بافت های مجاور یکی شود. مزیت این کار تقسیم نکردن عضله و درنتیجه حفظ کنترل مدفوع است. هرچند میزان موفقیت این روش تقریبا کم است ولی بخاطر ریسک کم و قابلیت تکرار بی ضرر است.

سوراخ گیر فیستول مقعد ، قطعه ای بلند است که در امتداد فیستول برای پر کردن فضای مابین قرار میگیرد و پس از مدتی با بافت های پیرامون یکی میشود. مثل قبل مزیت این قطعه تقسیم نکردن عضله فیستول و اشکال آن مثل چسب فیبرین میزان موفقیت کم می باشد ، در مطالعات میزان موفقیت زیر ۵۰ درصد گزارش شده است.

یک روش دیگر ، فلپ اندوآنال است و برای بیمارانی که فیستول حاد دارند یا بخاطر عمل فیستولوتومی در حال ازدست دادن کنترل مدفوع شده اند حفظ میشود. در این روش شیار داخلی فیستول توسط بافت های سالم پوشش می شود تا منشا فیستول بسته شود. در این روش میزان بازگشت بیماری حدود ۵۰ درصد است و بیماری های خاص از قبیل بیماری کرون ، بدخیمی ، بافت های ملتهب و سیگار به این عدم موفقیت کمک میکنند. هرچند در این روش هم عضله ی اسفینکتر تقسیم نمیشود ولی کنترل مدفوع به میزان خفیف تا متوسط گزارش شده است.

یک روش دیگر جهت تقسیم نکردن عضله بنام LIFT است که طی آن مسیر فیستول بین فضای داخلی و خارجی عضله تقسیم می شود.  در این حالت عضله ی فیستول تقسیم نمیشود ولی چون این روش به تازگی کاربرد پیدا کرده نمیتوان میزان موفقیت آن را به درستی ارزیابی کرد. اکثر این جراحی ها بصورت سرپایی انجام میشوند ولی درحال حاضر جراحی با لیزر بسیار بسیار از سایر روشها مناسب تر میباشد ودرصد رضایت بیماران را بالا برده. بنابراین پزشکی انتخاب کنید که در چند نوع جراحی فیستول مهارت داشته باشد.

در بیش از ۵۰ درصد موارد پس از تخلیه ی آبسه ، کانالی بین غده های عفونی مقعد و پوسته بیرونی باقی می ماند که معمولا نیاز به تخلیه از خارج دارد. اگر در زمان حضور فیستول پوست التیام یابد امکان بازگشت آبسه وجود دارد و تا زمانیکه فیستول کاملا برطرف نشود بیمار یک چرخه درد ، تورم ، تخلیه و التیام های متناوب تجربه میکند.

آنتی بیوتیک به تنهایی قادر به خارج کردن عفونت نیست و ضمنا بکارگیری آن طی جراحی با دوره  التیام را کاهش نمیدهد و احتمال بازگشت بیماری در آبسه های عادی هنوز وجود دارد. معمولا در شرایطی که بیمار مقاومت بدنی کمتری دارد یا دچار عفونت حاد پوستی شده است مصرف آنتی بیوتیک لازم است. موسسه قلب آمریکا استفاده از آنتی بیوتیک برای بیمارانی که دریچه ی مصنوعی یا سابقه ی آندکاردیت باکتریایی یا بیماری قلبی یا پیوند قلب دارند را توصیه میکند. تجویز آنتی بیوتیک می بایست پس از مطالعه ی کامل سابقه ی بیمار و همچنین معاینات پزشکی صورت گیرد.

همانطور که در بالا ذکر شد فیستول مربوط به عضلات اسفنکتر میباشد وعمل فیستولوتومی به عنوان اولین روش درمان توصیه نمیشود و پزشک شاید در شروع کار یک تخلیه کننده ی سیتون بکار ببرد. سیتون یک تکه پلاستیک یا بخیه است که روی کل شیار فیستول قرار میگیرد و دو انتهای سیتون (یا تخلیه کننده) به هم گره زده و بسته میشود و مانند یک حلقه دور مقعد و لذا شیار فیستول را میگیرد. سیتون به مدت ۸ الی ۱۲ هفته درجایش باقی میماند (در برخی موارد بصورت دائمی) و هدف آن کنترل تخلیه و در نتیجه فروکش کردن التهاب و خوب شدن زخم است. این مورد با درد خفیف همراه است و شخص میتواند با داشتن سیتون اجابت عادی داشته باشد. پس از آنکه کل التهاب فروکش کرد میتوان ازگزینه جراحی با لیزر طبق توضیحات بالا را برای فرد مبتلا در نظر گرفت.

فیستول در بیماری کرون (التهابی که میتواند برهر بخش از دستگاه گوارش تاثیر بگذارد) بسیار عادی است. این دسته بیماران بیشتر از دیگران در معرض بی اختیاری مدفوع قرار دارند چون بیماری آنورکتال کرون هر از گاهی عود میکند و منجر به جراحی میشود که عضله های اسفینکتر در آن دخیل هستند. باید توجه داشت که بیماری کرون فیستول در وحله ی اول با دارو درمان میشود و جراحی برای رفع عفونت و غالبا مکمل دارو درمانی است. هر فرد باید طبق نیاز خودش تحت درمان قرار گیرد.

درد پس از جراحی توسط مسکن , فیبر و مسهل کنترل میشود. بیمار باید برای صرف زمان در منزل و استفاده از وان نشسته برنامه ریزی و از یبوستی که داروی های مسکن ایجاد میکنند جلوگیری کند. البته درروش جراحی فیستول ویا آبسه با لیزربعد از عمل میتواند به محل زندگی خود باز گردد ونیازی به بستری شدن واستراحت مطلق ندارد

البته تکنیک جراح در درمان فیستول ونقش آن در با زگشت این بیماری بسیار اهمیت دارد ولی در درمان فیستول با لیزربا تکنیکی که من استفاده میکنم بسیار رضا یت بخش است و علی رغم درمان مناسب و التیام کامل احتمال برگشت فیستول وجود دارد که البته میزان آن بستگی به تکنیک جراحی بکار رفته دارد. اگر علائم مشابه که دال بر تکرار بیماری است بروز کند باید با جراح مشورت شود.

 http://clinicdarman.com/

فرضیه دیگر میگوید در اثر فشار یا اصطکاک پوست بین کفل ها , گودی یا فرورفتگی پیدا میکند و این خود مسئول فشرده شدن و رشد مو به درون و ایجاد کیسه یا غده ی چرکی میشود.

دلیل هرچه باشد , زمانیکه مو در پوست گیر کند باعث خارش و التهاب میشود. پوست ملتهب هم عفونت میکند و پس از مدتی عفونت دائمی و تکراری میشود. سپس عفونت منجر به سینوسی میشود که دارای قطعاتی از مو است.